Rozdział 5 !

[...] już chciałam wejść do domu kiedy chłopak chwycił mój nadgarstek i odwrócił stanowczym ruchem aczkolwiek delikatnie. Poczułam jak serce podchodzi mi do gardła

- Tak ? - zapytałam z subtelnością w głosie

- Może dałabyś mi swój numer ?

- No jasne. - powiedziałam, Zayn dał mi do ręki swój telefon a ja wystukałam na nim kolejno cyfry.

- Dzięki -odrzekł odbierając swoją własność- na pewno zadzwonię. - Uśmiechnął się i popatrzył mi głęboko w oczy po czym dodał- To był niesamowity dzień, cieszę się, że Cie poznałem. -Zbliżył się na niebezpieczną odległość, dzieliły nas zaledwie centymetry. Chciał mnie pocałować, już się zbliżał a ja go przytuliłam. Jeszcze kilka godzin temu oddałabym wszystko aby nasze usta złączyły się w pocałunku. Nie wiem dlaczego to się zmieniło, poznałam go bliżej, może nie chciałam, aby uważał mnie za stereotypową "łatwą dziewczynę" ? Nasze ciała przylegały do siebie przed dobre trzy minuty. Ściskałam go z całej siły, a on nie chciał mnie wypuścić ze swoich ramion. Kiedy się od niego odsunęłam weszłam prosto do domu, nawet nie spojrzałam w jego oczy. Nie dlatego, że nie chciałam. Po prostu nigdy nie wiem co zrobić po pierwszym przytuleniu kogoś, czy pierwszym pocałunku. To takie niezręczne, chciał sobie tego zaoszczędzić.

Weszłam do środka i tak jak przypuszczałam Soph siedziała już na schodach mając w rękach dwa kubki gorącej czekolady; z nutką rozkoszy i cwanym uśmieszkiem spoglądała na mnie na co ja się tylko zaczerwieniłam. 

- No co ? -zapytałam z głupim uśmieszkiem i świecącymi oczkami jaki posiada każdy zakochany

- Jak to co ?  Kto to był ? Jak ma na imię ? To Twój chłopak ? - zasypywała mnie setkami pytań

- Oj Sophie już przestań ! - powiedziałam przewracając zabawnie oczami.

Wymijając ją wzięłam swój kubek, podziękowałam i pobiegłam na górę

- Heeeeej - krzyknęła odwracając głowę - chyba należą mi się jakieś wyjaśnienia ?

- Jutro Ci wszystko opowiem, jestem bardzo zmęczona - rzekłam gestykulując ręką i ruszyłam przed siebie, do pokoju. Weszłam do niego i usiadłam przy łóżku upijając łyk cieczy z kubka.

Otworzyłam laptopa, którego niedawno dostałam od Lucy i Dustina. { NASTRÓJ ? } Dustin to tata Sophii i mój tata, nie biologiczny ale.. sami wiecie. Jest moim ojcem- innego nie mam. To fantastyczny człowiek i niesamowity tata. Zawsze umie wesprzeć, można na niego liczyć w każdej kwestii. Np więc uruchomiłam sprzęt, włączyłam Twittera i napisałam o najwspanialszym dniu, spędzonym z przecudnym chłopakiem.

Wchodzę w interakcje.

Zayn Malik followed you. - na ten widok uśmiech sam pojawił się na mojej twarzy. 

Powiadomienie. 

Zayn wspomniał o mnie w tweecie mój uśmiech był tym bardziej promienny 

Czytam "Wspaniały dzień, dziękuję za wszystko piękna @_adelline" chciałam mu odpisać, otworzyłam okno rozmowy i.. no właśnie , tweet został oblężony, nie miałam pojęcia co się dzieje. Nagle moje interakcje zaczęły szaleć.
Miliony nowych tweetów z moją nazwą na minutę.
Setki nowych obserwujących.
Niezliczone ilości próśb o follow back.
Siedziałam jak wryta, nie wiedziałam co robić.
Miałam mętlik w głowie.
Weszłam na jego konto. Miał zweryfikowany profil. Zaczęłam wyszukiwać o nim informacje. Ledwo wpisałam w google Zayn Malik, a już pojawiły się tysiące stron, które tylko czekały na otwarcie. Nie zdążyłam kliknąć na żadną z nich, ponieważ w pomieszczeniu rozległ się dzwonek mojego telefonu. Na wyświetlaczu pojawił się nieznany bieg cyfr, no tak, przecież nie zapisałam jego numeru. Odebrałam
- Hej, Tu Zayn
- Cześć - odpowiedziałam z obojętnością w głosie
- Coś się stało ? - zapytał z przejęciem
- Nie nic, tylko pewien chłopak którego bardzo polubiłam nie powiedział mi, że jest sławny. Po prostu mi troszeczkę smutno. Ale t przecież nic wielkiego, prawda? -czekałam na odpowiedź ale w słuchawce usłyszałam tylko ciszę -No właśnie tak myślałam- już chciałam się rozłączyć kiedy usłyszałam jego głos
- Adel, to nie tak. Ja nie wiem jak mam Ci to powiedzieć, ale ja.. ja nie chciałem żebyś uważała na każde słowo z moim towarzystwie, nie chciałem żebyś udawało kogoś kim nie jesteś i chciałem też być przy tobie tym, kim jestem na prawdę nie przed kamerami, nie przed tłumem fotografów i reporterów. Chciałem być normalnym chłopakiem, który zakochał się w atrakcyjnej dziewczynie, dziewczynie z marzeń każdego.  - "On się we mnie zakochał" pomyślałam a moje serce zaczęło skakać, ale przecież tak nie może być, on nie może widywać się z kimś, kto na pierwszym kroku zrujnuje wszystko do czego dążył..
- Zayn ja nie wiem co Ci powiedzieć. Przykro mi ale chyba nie możemy się widywać, ja pochodzę z ubogiej rodziny, nie mam wielu przyjaciół, nie jestem duszą towarzystwa.
- Adel czy Ty myślisz, że ja zwracam uwagę na to jak kogoś postrzegają ? Myślisz, że jestem aż taki płytki ? Nie pomyślałabym nigdy, że właśnie Ty możesz mnie tak postrzegać, myślałem, że dobrze nam się gadało. Zadzwoniłem bo musiałem usłyszeć Twój prześliczny głos, nie sądziłem, że ta rozmowa potoczy się w taką stronę.
- To bardzo miłe ale.. Musisz zrozumieć, gdybyś wcześniej powiedział to może..
- To może co ? - Praktycznie krzyknął do słuchawki, było słychać złość i zrozpaczenie w jego głosie
- Wtedy nawet nie próbowałabym z Tobą nawiązać kontaktu, nasz środowiska po prostu do siebie nie pasują, Zayn
- Bo co ? Bo jestem jakąś durną gwiazdą ?! Tak ?!
- ..
- No dalej wykrztuś to z siebie Adel ! - Słyszałam jego płacz.. Nie widziałam co zrobić
- Zayn ja.. ja nie mogę , przepraszam - rozłączyłam się. Mój płacz przywołał do pokoju Dustina.
- Kochanie , co się dzieje ? - Zapytał
- Gdzie Sophii ? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie
- Pojechały gdzieś z mamą, nie chciały Cię odrywać od rozmowy, więc wyszły bez Ciebie -rzekł siadając obok mnie i objął mnie ramieniem, wtuliłam się w niego
- Tato.. - smutek w moim głosie można było wyczuć na kilometr, do niego łatwiej mi było mówić proste "tato, tatusiu" , dlaczego ? Sama nie wiem, może dlatego , że matki mam dwie a on był jedynym ojcem jakiego poznałam w swoim życiu
- Tak, córeczko ? - odpowiedział z kojącą moją duszę troską
- Nie pozwól mi zrobić głupstwa.. -Dustin popatrzył mi w czule w oczy
- Słoneczko, nigdy nic Ci się nie stanie. Zawsze będę z Tobą, do końca moich dni będę Cię bronił. Obiecuję- wtulił mnie w siebie na co ja odpowiedziałam jeszcze większym płaczem, płakałam mając uśmiechniętą twarz. Uśmiech pojawił się dzięki tacie, zaś łzy leciały prosto ze złamanego serca. Pierwszy raz w życiu czułam tak wieki ból. Ból psychiczny, na który nie mogłam nic zaradzić.

Nagle rozległ się dzwonek do drzwi , ja i tata momentalnie spojrzeliśmy sobie w oczy, nie spodziewaliśmy się gości. Usłyszałam tylko wyszeptane "Ja otworzę" i chwilkę później taty już nie było ze mną w pokoju. Z zaciekawieniem słuchałam jak schodzi po schodach, otwiera drzwi . 
- Dobry wieczór, zastałem Adel ? -zapytał męski głos.
- Adeline !-zawołał tata, mieliśmy umowę, że zawsze krzyczy i ja wybieram czy chcę zejść, jeśli się się nie odzywam Dustin mówi, że mnie czy Sophii nie ma w domu. Nie wiedziałam co zrobić. 
- Tutaj -krzyknęłam ale później pożałowałam i kłóciłam się z myślami. 
- Jest na górze -odparł tata a po chwili w drzwiach mojego pokoju pojawił się on. 
- Zayn ? -Zapytałam z niedowierzeniem .
- Tak. Posłuchaj ...

T B C ! 

______________________________

Hej kochani. Na wstępie przepraszam, że rozdział nie pojawiał się tak długo :x Chciałam wam to wynagrodzić pisząc troszeczkę dłuższy ale nie wiem czy mi nawet wyszło O.o No więc może tak, @_adelline to nowe konto na twitterze, będzie się no pojawiało jak zauważyliście w opowiadaniu ale głównym powodem jego stworzenia jest zbyt częsty limit na moim głównym twitterze  . Mam wielką nadzieję, że pojawią się szczere opinie w postaci komentarzy :) Serdecznie zapraszam do zadawania pytań . Piosenka się podobała ?  C:
+Jeśli ktoś jeszcze chce być informowany o rozdziałach proszę pisać, gdziekolwiek może być w komentarzu , na tt albo asku :)
No to chyba tyle, obserwujcie tego bloga , komentujcie i zadawajcie pytanka ;)

Kocham was.

Mrs. Malik